sączy się ciemność smolistym krwotokiem

i znów

noc przypływa

na łódce Charona

delikatnie słyszę uderzenia wiosła

i zimne myśli lgną do górnego płata mózgu

lodowy okład smutku

jestem dwa wdechy do tyłu

i trzy drinki do przodu

smoła wypełnia pokój

wpływa do wszystkich szklanek, pomieszczeń, głów

nim będzie za późno

wyskocz ze mną

przez okno

lub

zamknij je z hukiem

miażdżąc palce złudzeń

tak głośno

żeby spadły z nieba wszystkie latawce

L.J. Grafoman