Deizm

Deizm

Więc nadeszła ta pora w którą dotychczas uwierzyć nie chciałem

A o którą co wieczór od tak dawna na klęczkach mozolnie błagałem

I we krwi własnego wnętrza tak wzburzonej po bezkres szyi wodzie

Tonąłem mając tylko siebie swoje dłonie skronie i język na przeszkodzie

Więc nadeszła ta pora w którą dotychczas uwierzyć nie chciałem

Że stóp swoich oderwać nie mogę więc też i kroku postawić kolejnego

Spodziewać się jest kpiną a tu w głowie bieg biegnie jak krzyk

Co struną swego cierpienia rozrywa najbardziej majestatyczne góry ziemi

Stoję przy oknie z bólem klatki piersiowej

Stoję a świat za nim w deszczu płonie

Przykładam do betonu skronie

I zdaje się być cieplejszy niż twoje dłonie

~~mrcrowley