Carpe...

Carpe...

Dzisiejszej nocy obserwowałem młodość

Niemłodymi już przecież oczyma

Coś poruszyło się wewnątrz

Coś dało o sobie znać

Bukowski nazywa to niebieskim ptakiem

Ja z trudem znajduję dla tego imię

Chciałbym móc okłamać siebie że się mylę

Ból nad ranem

Rzeka płynie

Płynie dalej

Nieubłaganie

~~ Mateusz "MrCrowley" Wróbel

Karlenie

Karlenie

Coraz dłuższe są chwile namysłu

Teraz zaczynam liczyć kroki

Metronom ostatnich dni

Dawny jęk wiolonczeli

Zagłusza dwutakt stóp

Nieprzyjemne sygnały domofonu

Skrzypiące drzwi – skrzypiące spojrzenia

Pragnę siebie który utonął w Dawniej

Usuwam się bezgłośnie w ciszy

Po dwóch metrach pozostała samotna wyspa

Z parą siwych włosów

Zachodząca słońcem ostatnim

Nad beznadziejnym horyzontem biurka

~~ Mateusz Wróbel