środa, 4 września 2013

***

***
                                           wiersz dedykuję sobie

Nie znalazłem tego czego chciałem
trwam i wietrzę ubranie z zapachów 

pozostałości brudu własnego sumienia
już nie rozwieram ust raz związanych

Nie uciekłem zbyt daleko
na darmo bunt mój derywat

spuszczam głowę ilekroć widzę
krok za gestem
gest za słowem
panoszę się i rozdzieram
patrzę
i sam siebie nie poznaję


donki chote

8 komentarzy:

  1. podoba mi się!

    OdpowiedzUsuń
  2. Wiatr zabiera zapachy z ubrania,
    Szarpie włosy, zakrywa oczy... Wiatr!
    Sumienie dalej splamione.

    Nie jesteś sobą,
    Lecz w lustrze widzisz siebie.

    maciejka__

    OdpowiedzUsuń
  3. Jak można sobie samemu zadedykować wiersz ? !
    To jest chore , proszę Pana !

    ale wiersz mnie się podoba , osobiście bardzo osobiście .

    Anna Antonina B.
    (Poetka z Bieżyn)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiersz autobiograficzny. Dedykuję sobie, bo mogę.

      Pozdrawiam,
      autor

      Usuń
    2. nie. nie możesz

      Usuń
  4. Piękny jest motyw z wiatrem, który kradnie zapachy z ubrania.

    Czyste Katharsis. Piękne.

    Jagna Molfr

    OdpowiedzUsuń
  5. Piękny wiersz....

    Zapraszam do mnie: http://poezja-abstrakcja.blogspot.com/?m=0
    Dopiero zaczynam, ale może się coś spodoba :)

    Pozdrawiam,
    Poeta A

    OdpowiedzUsuń