tego nie powiedział Alkohol

tego nie powiedział Alkohol

rozdwojony jestem gdy wieczorem

raczej środkiem nocy wracam środkiem

drogi – nocy – niemocy – zbyt czuły

na dramatyczny spektakl mnie gdzie

kurtyna nie kończy sztuki a bardziej zaczyna

i wrócę prędzej czy później i zobaczę siebie

obnażę siebie w suchym lustrze przedpokoju

i rozdwoję – roztroję – rozpotwornię się w sobie

przed sobą w głowie wielogłowa mątwa

moja klątwa podwodna wszechobecna nawet na dnie

wanny – mantra

chronię się pod sklepieniem czaszki – skroni

i mówię palcami na szybie że boli

a łóżko rozumie rozumie. Nie – nic rozumie

geometrycznie rozmnażam się w sobie

aż miejsca na mnie we mnie brakuje

już zapomniałem od miesiąca czym jest oddech

a psuję się od dłoni – nie jak ryba – niestety

bo wszelkie dobro od niemych pochodzi i głuchych

tak pisał pewien poeta a ja piszę na lustrze tłuste wyrazy

wykarmione ludzkim ojcowskim mięsem

patrzeć tylko jak mnie ogryzą rozgryzą zagryzą

i szepną szeptem do cichej kości:

nie ma miłości

~~mrcrowley