Dzięki bogu nie wszedłem tym wierszem w politykę

Dzięki bogu nie wszedłem tym wierszem w politykę

Nie można się wciąż oszukiwać

Ironia i groteska to przywilej demokracji

Nadszedł czas by wrócić do starych poczciwych baśni

Gdzie bohaterowie są

Albo na wskroś źli

Albo na wskroś dobrzy

Po co?

Choćby po to by nikt nie wpierał nam

Że białe jest czarne a czarne jest białe

Bo to przecież niezdrowo tak jest

Coraz częściej mówią że Smok nie śpi

Póki co czai się z daleka i

Szykuje ustawy

Pracuje nocą

Wyczekuje z obawą śmiałka

Co kotów Prezesa się nie lęka

O niego – boże głuchy – cały lud błaga

A co poniektórzy z uchem przy ziemi

Coraz mniej pokornie czekają

Z pięściami jak zęby zaciśniętymi

~~ Mateusz Wróbel